Η Αριστερά θα πρέπει να είναι ενάντια σε οποιαδήποτε ιμπεριαλιστική επέμβαση στην Ουκρανία, απροκάλυπτη ή συγκαλυμμένη. Να μην ξεχάσει τον επαναστατικό ντεφετισμό του Λένιν ακόμα κι αν δεν μπορεί να τον εφαρμόσει!

από www.local-life.com

Τα σύννεφα του πολέμου πυκνώνουν πάνω από την Ουκρανία. Αυτή τη φορά πάνω από την Χερσόνησο της Κριμαίας. Ο ρωσικός στρατός φέρεται να έχει ξεκινήσει την απόβασή του στη χερσόνησο, καταλαμβάνοντας στρατηγικές θέσεις. Ο πρωθυπουργός της αυτόνομης δημοκρατίας της Ουκρανίας καλεί τη Ρωσία να αποκαταστήσει την τάξη στην εδαφική της επικράτεια και ανώτατος αξιωματούχος του Κρεμλίνου απαντάει πως η Ρωσία δεν θα του γυρίσει την πλάτη.

Οι εξελίξεις επιταχύνονται όλο και περισσότερο και η τοποθέτηση της Αριστεράς - ιδιαίτερα για μια Αριστερά που παρακολουθεί αμήχανη τις εξελίξεις - καθίσταται όλο και πιο δύσκολη. Συνάμα όμως ακριβώς οι ίδιες οι εξελίξεις καθιστούν πιο απαραίτητο από ποτέ για την Αριστερά να τοποθετηθεί, και να τοποθετηθεί ξεκάθαρα, δυνατά και κρυστάλλινα. Κι αυτό γιατί η διελκυστίνδα και οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί στην Ουκρανία, που έφεραν τους νεοναζί στην εξουσία, απειλούν με ακόμη μεγαλύτερο λουτρό  αίματος τον λαό της Ουκρανίας. Δεν απειλούν όμως μόνον αυτόν. Οι πιθανότητες μιας ευρύτερης ανάφλεξης αυξάνονται μέρα με τη μέρα όλο και περισσότερο και ο μόνος δρόμος για την Αριστερά να μην συντριβεί ανάμεσα στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και την εθνικιστική υστερία κάθε είδους είναι η σαφής αντιπολεμική της στάση και συνάμα η αναζωογόνηση του ιδεολογικοπολιτικού της οπλοστασίου με τον επαναστατικό ντεφετισμό.

Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να πολεμήσουν για τα συμφέροντα κανενός ιμπεριαλιστή! Ο μόνος δίκαιος πόλεμος είναι ο εμφύλιος ταξικός πόλεμος!

Η κατάσταση στην Ουκρανία μπορεί να κάνει την παραπάνω θέση αρκετά δύσκολο να συγκεκριμενοποιηθεί. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν είναι ΑΥΤΗ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΗ ΘΕΣΗ που πρέπει η Αριστερά - κι αν μη τι άλλο η Επαναστατική Κομμουνιστική Αριστερά - να συγκεκριμενοποιήσει προκειμένου να φανεί στοιχειωδώς χρήσιμη για τους εργαζόμενους και το προλεταριάτο τόσο στην Ουκρανία, όσο και στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς.

Ο τυχοδιωκτισμός των ναζί και τον Ιμπεριαλιστών της Δύσης από τη μία (δεν άφησαν κανένα περιθώριο αποκλιμάκωσης της κατάστασης αφού δεν εφάρμοσαν ποτέ την Συμφωνία της 21ης Φλεβάρη και αντίθετα εξώθησαν σε έξοδο τον νόμιμα εκλεγμένο πρόεδρο της χώρας Γιαννούκοβιτς) φαίνεται πως τώρα προκαλεί την ένοπλη απάντηση της Μόσχας από την άλλη, η οποία εξίσου αδίστακτα παίζει με τη σειρά της με τη φωτιά.

Ανάμεσα στις συμπληγάδες του ναζισμού και του Δυτικού Ιμπεριαλισμού που τον στηρίζει ανοιχτά από τη μια, και του Ρωσικού Ιμπεριαλισμού από την άλλη, με μηδενική ταξική συνειδητοποίηση και οργάνωση - το ΚΚΟυ δεν μπορεί δυστυχώς να επιτελέσει στοιχειωδώς αυτόν τον ρόλο - η θέση και η μοίρα του Ουκρανικού προλεταριάτου προδιαγράφονται από σκοτεινές έως τραγικές. Μέσα σε πιθανές σκηνές εμφυλίου σπαραγμού - υποταγμένου πλήρως στον εθνικισμό - και πιθανής "Αποκάλυψης" (να μην ξεχνάμε πως η Ουκρανία έχει αρκετούς πυρηνικούς αντιδραστήρες στο έδαφός της οι οποίοι στα χέρια των ναζί δεν ξέρει κανείς πως μπορεί να χρησιμοποιηθούν - θα πρέπει, με οποιονδήποτε τρόπο μπορεί να βρεθεί, να διατηρηθεί έστω και στο βάθος της συνείδησης των Ουκρανών, Ρώσων και όλων των εργατών η ταξική τους αδελφοσύνη και το μάταιο και το αδιέξοδο του να γίνουν κρέας για την μηχανή του κιμά των Ιμπεριαλιστών και των ναζιστών. Ακόμα και αν - όπως δείχνει η κατάσταση ως έχει - κάτι τέτοιο έχει ελάχιστες πιθανότητες να παίξει ρόλο στην αποτροπή της επερχόμενης αιματοχυσίας, η σημασία του ως αξιακής τοποθέτησης των κομμουνιστών είναι κεφαλαιώδους σημασίας. Και για το σήμερα αλλά και για το αύριο!