Καλώς ήλθατε στην χειρότερη ανάκαμψη όλων των εποχών

(του Mike Whitney, από το http://www.counterpunch.org, στην διεύθυνση http://www.counterpunch.org/2012/11/16/welcome-to-the-lousiest-recovery-of-all-time/, αναρτήθηκε στις 16-18 Νοέμβρη 2012)

Η παγκόσμια ύφεση μπαίνει στον πέμπτο της χρόνο.

Καλώς ήλθατε στη χειρότερη ανάκαμψη όλων των εποχών.

Είναι αυτή η χειρότερη ανάκαμψη όλων των εποχών;

Προσέξτε αυτό: ο αριθμός των ανθρώπων που τρέφονται με δελτία τροφίμων αυτή τη στιγμή στις Ηνωμένες Πολιτείες βρίσκεται σε ύψη ρεκόρ φτάνοντας τα 47,1 εκατομμύρια ανθρώπους. Αυτό σημαίνει πως ο αριθμός των δικαιούχων έχει διπλασιαστεί από το 2007 που ξεκίνησε η κρίση. Και το ποσοστό των Αμερικανών που ζει κάτω από το όριο της φτώχειας έχει επίσης εκτιναχθεί στα ύψη. Ανέβηκε από το 12,3% το 2006 στο 16,1% σήμερα. Σύμφωνα με το γραφείο απογραφής πληθυσμού, περίπου 50 εκατομμύρια άνθρωποι στην Αμερική ζουν τώρα κάτω από το όριο της φτώχειας. Με άλλα λόγια, αν είσαι φτωχός στην Αμερική οι γραμμές σου πυκνώνουν και τα πράγματα χειροτερεύουν. Ωραία ανάκαμψη, ε;

Και δεν είναι μόνο οι φτωχοί που πλήττονται. Η μεσαία τάξη χτυπιέται επίσης. Η ανεργία είναι ακόμα πολύ υψηλή (7,9%), σύμφωνα με την επισκόπηση της FED για τα οικονομικά των καταναλωτών, οι οικογένειες μεσαίου εισοδήματος είδαν περίπου το 40% των καθαρών αξιών τους να εξανεμίζεται από το 2007. Ο όγκος αυτών των απωλειών συνδέεται με το σκάσιμο της γιγαντιαίας φούσκας των ακινήτων το 2007 που εξαφάνισε 8 τρισεκατομμύρια $ σε ιδιοκτησίες κατοικίας αφήνοντας την πλειοψηφία της γενιάς του baby boom απροετοίμαστη για την σύνταξη. Είναι μια απελπιστική κατάσταση για την οποία κανένας δεν θέλει να μιλήσει, αλλά η αλήθεια είναι πως εκατομμύρια ανθρώπων θα πρέπει να βρουν έναν τρόπο να επιβιώσουν με σχεδόν τίποτα, ή με δουλειά μέχρι το γήρας να μην τους επιτρέπει να χτυπήσουν κάρτα. Όσον αφορά αυτούς τους τύπους, η ανάκαμψη είναι ένα μεγάλο αστείο.

Ποιος επωφελείται λοιπόν από την αποκαλούμενη ανάκαμψη;

Αυτό θα μπορούσε να το απαντήσει ακόμα και κάποιος χωρίς καν μυαλό: η Wall Street και το υψηλότερο 1% των εισοδημάτων. Ο πρόεδρος της FED, Ben Bernanke, διοχέτευσε στις αγορές αρκετό φθηνό χρήμα για να γεμίσει έναν μικρό ωκεανό, όλα με την ξεκάθαρη πρόθεση να κρατήσει τις μετοχές ζωντανές ούτως ώστε οι φίλοι του κερδοσκόποι δωρητές πολιτικού χρήματος να παραμένουν στην αφρόκρεμα του συστήματος και να παίρνουν ακόμα μεγαλύτερα μπόνους. Το πρόγραμμα της FED για αύξηση της κεφαλαιακής υποστήριξης του τραπεζικού συστήματος μέσω της αγοράς μετοχών (quantitative easing (1) ) έστειλε την αξία των μετοχών στη στρατόσφαιρα, είναι γεγονός μάλιστα πως και οι τρεις κύριοι Αμερικάνικοι χρηματιστηριακοί δείκτες έχουν υπερδιπλασιάσει την αξία τους από την στιγμή εκκίνησης του προγράμματος το 2008. Υπάρχει μόνον ένα μειονέκτημα. Αυτή η πολιτική δεν κάνει απολύτως τίποτα για την πραγματική οικονομία. Ω, και κάτι ακόμη, η επίδρασή της στις μετοχές είναι μόνον προσωρινή, το ισοδύναμο μιας υπερδραστηριότητας που προέρχεται από υπερβολική κατανάλωση ζάχαρης. Κοιτάξτε αυτό το postάρισμα του Charles Biderman στο TrimTabs και θα καταλάβετε τι εννοώ:

"Στις 14 Σεπτέμβρη, την ημέρα της πιο πρόσφατης κεφαλαιακής ένεσης από την FED ο δείκτης S&P 500 χτύπησε υψηλό στα 1466. Από τότε οι μετοχές, προκειμένου να πωληθούν γρήγορα, πωλούνται σε χαμηλό κόστος ανοίγοντας σήμερα με μία πτώση περίπου 6%.

Σε προηγούμενα βίντεο είχα προβλέψει πως η τωρινή ένεση κεφαλαίων (Quantitative Easing) θα έχει πολύ μικρή επίδραση τόσο στο χρηματιστήριο όσο και στην οικονομία. Και αυτό είναι που συνέβη. Γιατί το πρόβλεψα αυτό; Τα επιτόκια κοντοπρόθεσμου δανεισμού βρίσκονται ήδη στο μηδέν και είναι εδώ και πέντε μήνες που τα επιτόκια των στεγαστικών δανείων έφτασαν το σημερινό χαμηλό - επίπεδο ρεκόρ. Έτσι λοιπόν, μετά από αυτήν την επιχείρηση διέγερσης της οικονομίας (Operation Twist (2) ) το εισόδημα μετά φόρων ανήλθε στα 300 δισεκατομμύρια $ σε ετήσια αύξηση το διάστημα του περασμένου Ιουνίου-Σεπτεμβρίου. Αυτό ήταν υψηλότερα από τα 200 δισεκατομμύρια $ ρυθμό αύξησης για το πρώτο πεντάμηνο του 2012. Από τον Οκτώβρη, το εισόδημα μετά φόρων - θυμηθείτε πως πρόκειται περί αποπληθωρισμένης τιμής - έπεσε πάλι στα 200 δισεκατομμύρια $ ρυθμό αύξησης. Με άλλα λόγια, φέτος η FED θα τυπώσει στην ουσία μισό τρισεκατομμύριο $ που δεν θα μεγαλώσουν ούτε το εισόδημα μετά φόρων, ούτε θα βοηθήσουν στην αύξηση των τιμών των μετοχών.

Έτσι λοιπόν, αυτή τη στιγμή,  η οικονομία των ΗΠΑ έχει αναιμικούς ρυθμούς ανάπτυξης παρά τα τεράστια ποσά ελλειμματικών δαπανών (deficit spending (3) ) και τυπωμένου χρήματος." (“Bernanke Put Dead and Very Little Chance Stocks Avoid Year End Sell Off”, Trim Tabs Money Blog)

Αυτός είναι ο χειρότερος εφιάλτης του Bernanke. Οι μετοχές εμφανίζονται ταλαντευόμενες και οι εκκεντρικές του νομισματικές θεωρίες δεν φέρνουν πια αποτέλεσμα. Αλλά αντί να αλλάξει κατεύθυνση και να παραδεχτεί το λάθος του, ο Bernanke αποφάσισε να επιμείνει ακόμα πιο αποφασιστικά σε αυτή τη κατεύθυνση και να βάλει τα εκτυπωτήρια χρήματος να δουλεύουν σε υψηλή ταχύτητα. Μα πως μπορεί να το κάνει αυτό, μπορεί να αναρωτιέστε, σε τελευταία ανάλυση, δεν έχει δεσμευτεί η FED να αγοράζει ενυπόθηκους τίτλους 40 δισεκατομμυρίων δολαρίων κάθε μήνα για όσο χρονικό διάστημα χρειαστεί (QEternity) για να ενισχύσει την αύξηση του ΑΕΠ και να μειώσει την ανεργία;

Ναι, έχει δεσμευτεί, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως ο "διεθύνων χρηματοπαραγωγός" δεν έχει άλλα βέλη στην φαρέτρα του. Έχει. Εδώ είναι η εκδοχή του Bloomberg:

"Η Ομοσπονδιακή Τράπεζα πραγματοποιεί το επόμενο βήμα στην πορεία του προέδρου της Ben Bernanke προς την διαφάνεια. συνδέοντας τις προοπτικές του κόστους δανεισμού με μέτρα για την απασχόληση και τον πληθωρισμό.

 Οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής "γενικά ευνόησαν τη χρησιμοποίηση οικονομικών μεταβλητών" για να εξασφαλίσουν οδηγίες ως προς το πότε είναι πιθανόν να εγκρίνουν την πρώτη αύξηση επιτοκίων από το 2008, σύμφωνα με τα πρακτικά της συνεδρίασης της 23ης και 24ης Οκτώβρη που δόθηκαν χθες στη δημοσιότητα. Αυτά τα μέτρα θα μπορούσαν να υποκαταστήσουν ή να συμπληρώσουν ένα καλεντάρι, που αυτή τη στιγμή τίθεται για τα μέσα του 2015.

 Ένας αριθμός αξιωματούχων ισχυρίστηκε επίσης πως η FED ίσως χρειαστεί να επεκτείνει τις μηνιαίες αγορές ομολόγων τον επόμενο χρόνο μετά τη λήξη του προγράμματος επέκτασης των ημερομηνιών λήξης αποπληρωμών των περιουσιακών στοιχείων του ισολογισμού της, γνωστού ως Operation Twist. Η συζήτηση δείχνει πως οι αξιωματούχοι της FED κρίνουν ότι η οικονομία χρειάζεται ακόμα διέγερση ρεκόρ για να μειώσει ένα ποσοστό ανεργίας κολλημένο στο 8%". ( “Fed Moves Toward Tying Interest-Rate Decisions to Economic Data”, Bloomberg)

Τι σημαίνουν λοιπόν όλα αυτά; Σημαίνει πως ο Bernanke και οι "χαρούμενοι κερδοσκόποι" του ανεβαίνουν ένα επίπεδο υψηλότερα. Σημαίνει ότι θα συνεχίζουν να "πλημμυρίζουν" τις χρηματιστηριακές αγορές με ρευστότητα μέχρι το ποσοστό ανεργίας να πέσει. Δεν έχει σημασία που η πολιτική του Quantitative Easing δεν μετακίνησε καθόλου τον δείκτη ανεργίας ή το ότι η FED έχει ήδη επεκτείνει τον ισολογισμό της κατά 2,5 τρισεκατομμύρια $ και το ότι κανένας δεν έχει ιδέα για το πως ο Bernanke θα καταφέρει να ξεφορτωθεί την παρακαταθήκη του περιουσιακών στοιχείων-σκουπιδιών χωρίς να σπρώξει τις αγορές σε έναν Αρμαγεδδόνα  σπιράλ-θανάτου. Τίποτα από αυτά δεν έχει σημασία. Απλά θα θέσουν τις βάσεις της πολιτικής τους σε εκρηκτικό υπόστρωμα και θα το αφήσουν να εκραγεί. Δεν ακούγεται λιγάκι απερίσκεπτο αυτό;

Ορίστε η δήλωση ενός ειδικού της Ομοσπονδιακής Επιτροπής Ελεύθερης Αγοράς (FOMC) στις 13 Σεπτέμβρη που θα μας βοηθήσει να ενώσουμε τα κομμάτια του παζλ:

"Αν η κατάσταση στην αγορά εργασίας δεν βελτιωθεί ουσιαστικά η Επιτροπή θα συνεχίσει τις αγορές παραγώγων ενυπόθηκων τίτλων, θα αναλάβει επιπλέον αγορές στοιχείων ενεργητικού και θα συνεχίσει να χρησιμοποιεί τα υπόλοιπα εργαλεία πολιτικής της μέχρι μια τέτοια βελτίωση να επιτευχθεί σε ένα πλαίσιο σταθερότητας τιμών".

 Με λίγα λόγια: "Δεν τελειώσαμε ακόμα παιδιά, ούτε κατά διάνοια".

Αυτό είναι ακραία αλαζονεία από την πλευρά των προμηθευτών. Ο Bernanke εξακολουθεί να πιστεύει πως ολόκληρη η οικονομία μπορεί να λειτουργήσει μετακινώντας μοχλούς στην Κεντρική Τράπεζα. Νομίζει πως εάν ρίξεις αρκετά χρήματα στην κορυφή του συστήματος (χρηματιστηριακές αγορές), αυτά θα αρχίσουν να στάζουν προς τα κάτω στους εργάτες-μέλισσες. Μεγάλη τύχη! Δεν έχει συμβεί ακόμα αλλά όχι από έλλειψη προσπάθειας.

Ο Bernanke έχει δίκιο για ένα πράγμα όμως, οι προσδοκίες για πληθωρισμό έχουν αρχίσει να ξεθωριάζουν πράγμα που σημαίνει πως η αποκλιμάκωση του πληθωρισμού ή ο αποπληθωρισμός αποτελούν πλέον αυξανόμενο κίνδυνο για την οικονομία. Ρίξτε μια ματιά σε αυτό το απόσπασμα από τον Economist:

"...από τα μέσα Οκτώβρη, έχει παρατηρηθεί μια αδιαμφισβήτητη αναστροφή στην τάση του προσδοκώμενου πληθωρισμού. Βασισμένη σε ισοσταθμισμένους προϋπολογισμους, όλη η ρευστότητα του Σεπτεμβρίου έχει εξανεμιστεί. Και δύο χρόνια ισοσταθμισμένων προϋπολογισμών βρίσκονται τώρα στα επίπεδα του Ιουλίου. Δεδομένης της αισιοδοξίας μου για τις κινήσεις της FED το Σεπτέμβρη και της φαινομενικής ισχύος των βασικών οικονομικών μεγεθών της οικονομίας, θα ήθελα να παραβλέψω αυτή την τάση, όμως θα πρέπει να κανείς να είναι πολύ απρόθυμος να εγκαταλείψει σημεία αναφοράς που τον υπηρέτησαν καλά, μόνο και μόνο επειδή αυτά μετακινήθηκαν με έναν άβολο τρόπο". (“Monetarypolicy—Is there a problem?”, The Economist)

Γι' αυτό το λόγο ο Bernanke βγάζει έξω το βαρύ πυροβολικό, επειδή η Quantitative Easing νο3 της FED δεν ενίσχυσε καθόλου ούτε την κατανάλωση ούτε τον δανεισμό. Οι εταιρικές επενδύσεις είναι ακόμα μελαγχολικές και τα κέρδη έχουν διολισθήσει κατά πολύ. Που βρίσκονται λοιπόν τα καινούρια βλαστάρια;  Η μόνη διαφορά μεταξύ του 2008 και σήμερα είναι η πλημμυρισμένη με στεροειδή χρηματιστηριακή αγορά και μερικοί ακόμα δισεκατομμυριούχοι και μέλη του κλαμπ του 1% των υψηλότερων εισοδημάτων. Όλα τα υπόλοιπα είναι σχεδόν ίδια, αν όχι χειρότερα.

Αν ο Bernanke σοβαρολογούσε όταν έλεγε πως θα διορθώσει την οικονομία, θα εγκατέλειπε όλες τις νομισματικές στρεψοδικίες και θα άφηνε τις μετοχές να πέσουν κατακόρυφα 2000 μονάδες. Αυτό θα αφυπνούσε το Κονγκρέσο και θα το ανάγκαζε να κάνει την αναθεματισμένη δουλειά του. Τα μηδενικά επιτόκια και οι καραβιές ρευστότητας δεν επαρκούν, ο καθένας μπορεί να το αντιληφθεί αυτό. Στην ουσία, όλα τα ταχυδακτυλουργικά και οι εκκεντρικές πολιτικές "διευκόλυνσης" κάνουν απλά τους ανθρώπους νευρικούς και αυξάνουν την αβεβαιότητα. Είναι η ώρα να γυρίσουμε στα βασικά, δημοσιονομική διέγερση.

Ο Bernanke θα πρέπει να ακολουθήσει τις συμβουλές του επικεφαλής οικονομολόγου της Nomura, του Richard Koo. Ο Koo έχει κάνει εκτεταμένη έρευνα πάνω στην 20ετή μάχη της Ιαπωνίας με την ύφεση και έχει εξηγήσει με βασανιστικές λεπτομέρειες τι θα πρέπει να κάνει κανείς για να αναδυθεί από, αυτό που αποκαλεί, ύφεση ισολογισμών. Ορίστε ένα δείγμα της δουλειάς του:

"Το πιο σημαντικό μάθημα των τελευταίων 20 χρόνων στην Ιαπωνία και των τελευταίων 4 χρόνων στις δυτικές οικονομίες είναι το γεγονός ότι η νομισματική πολιτική είναι αναποτελεσματική όταν δεν υπάρχει ιδιωτική ζήτηση κεφαλαίων...

 Στην Ιαπωνία υπήρξε ελάχιστη ή και καθόλου ιδιωτική ζήτηση δανείων από το 1995, όταν η Τράπεζα της Ιαπωνίας (Bank Of Japan - BOJ) κατέβασε τα επιτόκια δανεισμού σε σχεδόν μηδενικό επίπεδο. Παρ' όλα αυτά, ούτε η οικονομία, ούτε η τιμές των περιουσιακών στοιχείων επανέκαμψαν, όπως δήλωσε ο διοικητής της Τράπεζας της Ιαπωνίας Masaaki Shirakawa. Η Τράπεζα της Ιαπωνίας υιοθέτησε την πολιτική του Quantitative Easing  οχτώ ολόκληρα χρόνια πριν από τους συνεταίρους της σε Ευρώπη και Ηνωμένες Πολιτείες...

 Όταν οι επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά όχι μόνο σταματούν να δανείζονται χρήματα αλλά αρχίζουν να δουλεύουν αποκλειστικά για την αποπληρωμή του χρέους τους η συνεπαγώμενη απουσία δανειοληπτών παγιδεύει αποτελεσματικά την παρεχόμενη από την Κεντρική Τράπεζα ρευστότητα στο χρηματοπιστωτικό σύστημα και κατά συνέπεια τα παρεχόμενα κεφάλαια ούτε διεγείρουν την οικονομία, ούτε πυροδοτούν τον πληθωρισμό..."

 Ακούγεται οικείο; Ορίστε περισσότερα από τους Financial Times μέσα από την οπτική του Economist:

"Σήμερα, ο ιδιωτικός τομέας στις Ηνωμένες Πολιτείες αποταμιεύει το ιλιγγιώδες 8% του ακαθάριστου προϊόντος του - σε μηδενικά επιτόκια, όταν τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις υπό κανονικές συνθήκες θα δανείζονταν και θα ξόδευαν λεφτά. ...αυτό είναι το αποτέλεσμα της έκρηξης της χρηματοδοτημένης με δάνεια φούσκας των ακινήτων, η οποία άφησε τον ιδιωτικό τομέα με τεράστια επικρεμάμενα  χρέη... μη παρέχοντάς του άλλη εναλλακτική από το να αποπληρώνει τα χρέη ή να αποταμιεύει, ακόμα και με μηδενικά επιτόκια.

Παρ' όλα αυτά, αν κάποιος αποταμιεύει χρήματα και αποπληρώνει χρέη, κάποιος άλλος θα πρέπει να δανείζεται και να ξοδεύει αυτά τα χρήματα για να κρατηθεί η οικονομία σε κίνηση. ...με νομισματικές πολιτικές ευρέως αναποτελεσματικές και τον ιδιωτικό τομέα εξαναγκασμένο να επανορθώσει τους ισολογισμούς του, ο μόνος δρόμος για να αποφευχθεί ένα αποπληθωριστικό σπιράλ είναι η κυβέρνηση να δανειστεί και να ξοδέψει τις οικονομίες του ιδιωτικού τομέα... .

Η πρόκληση συνίσταται στην διατήρηση της δημοσιονομικής διέγερσης της οικονομίας μέχρι η απομόχλευση του ιδιωτικού τομέα να ολοκληρωθεί".  (“Explain the disease to help US citizens”, Richard Koo, Financial Times)

Ο Bernanke είναι αρκετά έξυπνος ώστε να γνωρίζει πως μία από τα ίδια (QE) δεν θα αρκέσει για να επαναφέρει την οικονομία στην σωστή πορεία. Γνωρίζει ότι ο Koo έχει δίκιο. Αλλά αυτό δεν σημαίνει πως θα υπάρξει αλλαγή πολιτικής.  Δεν θα υπάρξει, κυρίως επειδή η πολιτική του Quantitative Easing ενισχύει το κλειστό σύστημα που όλα τα καλά πάνε στους λίγους - οι bluechip μετοχές σε πρώτη προτεραιότητα και όλοι οι υπόλοιποι παίρνουν τα ψίχουλα. Πρόκειται ξεκάθαρα για τον παλιό και γνωστό ταξικό πόλεμο. Και, μαντέψτε τι: η τάξη τους κερδίζει.

Το κίνημα occupy αναλαμβάνει αποστολή καταπολεμώντας την καταστροφή - και τον καταστροφικό καπιταλισμό

(από το http://www.blackagendareport.com, στην διεύθυνση http://www.blackagendareport.com/content/occupy-movement-finds-mission-combating-disaster-%E2%80%93-and-disaster-capitalism , αναρτήθηκε την Τρίτη 13 Νοέμβρη 2012)

Ένα σχόλιο από τον Glen Ford στο ράδιο του Black Agenda.

Όταν χτύπησε ο τυφώνας, οι ακτιβιστές του κινήματος Occupy ήθελαν να κάνουν καλό στη γειτονιά. Παρ' όλα αυτά η αποστολή τους έγινε αναπόφευκτα πολιτική καθώς επίσης και ανθρωπιστική. "Το κίνημα occupy Sandy ρίχνει φως στο πως η οικονομική και πολιτική εξουσία σχηματίζει την γεωγραφία του πόνου".

Το κίνημα occupy αναλαμβάνει αποστολή καταπολεμώντας την καταστροφή - και τον καταστροφικό καπιταλισμό

Ένα σχόλιο από τον Glen Ford στο ράδιο του Black Agenda.

"Μετά τις φυσικές καταστροφές, έρχεται ο καταστροφικός καπιταλισμός"

Το κίνημα Occupy Wall Street έχει επανανακαλύψει έναν λόγο ύπαρξης: υπηρεσία προς τους ανθρώπους. Ο τυφώνας Sandy επιφύλασσε για τα απομεινάρια του κινήματος Occupy μια νέα αποστολή κοινωνικής υπηρεσίας, και το κίνημα ανταποκρίθηκε με μια αξιοσημείωτη ταχύτητα και αποτελεσματικότητα, φέρνοντας βοήθεια και κάποιας μορφής υποδομές ανακούφισης σε κατεστραμμένες γειτονιές της Νέας Υόρκης και του Νιου Τζέρσεϋ. Ο σκοπός ήταν ανθρωπιστικός αλλά, και μόνον επικεντρώνοντας σε αυτές τις γειτονιές με την μεγαλύτερη ανάγκη, το κίνημα Occupy Sandy ρίχνει φως στο πως η οικονομική και πολιτική εξουσία σχηματίζει την γεωγραφία του πόνου, ακόμα και στην περίπτωση των φυσικών καταστροφών.

Η συνεισφορά των ακτιβιστών του Occupy υπήρξε ζωτικότατης σημασίας για τους κατοίκους των μειονοτήτων των κατοικιών του προγράμματος δημόσιας στέγης της Νέας Υόρκης και σε μέρη όπως το σαρωμένο από τον ωκεανό Far Rockaway του Κουίνς. Μπορεί το δίκτυο του υπόγειου σιδηρόδρομου της Νέας Υόρκης να επανήλθε θαυμαστά από την χειρότερη καταστροφή που του προκλήθηκε στην ιστορία του, αλλά οι ένοικοι του προγράμματος δημόσιας στέγης αφέθηκαν σε μεγάλο βαθμό να παλέψουν μόνοι τους. Στο Coney Island, μέχρι προσφάτως δεν υπήρχε σημάδι παρουσίας της FEMA (της ομοσπονδιακή υπηρεσίας διαχείρισης κρίσεων) ή του Ερυθρού Σταυρού ή κάποια ιδιαίτερη παρουσία της κυβέρνησης στα χωρίς νερό, ρεύμα και φως πολυόροφα κτίρια των προγραμμάτων δημόσιας στέγης. Οι κάτοικοι αναγκάστηκαν να αποπατούν σε κουβάδες, κι έπειτα να κουβαλάνε αυτούς τους κουβάδες κατεβαίνοντας πολλούς ορόφους από τις σκάλες μέσα στο σκοτάδι. Πολλοί από τους ηλικιωμένους παρέμεναν παγιδευμένοι στο διαμέρισμά τους.

"Οι προσπάθειες διάσωσης του κινήματος Occupy συνέβαλλαν στο να αναδειχθεί η πολιτική και οικονομική φύση της καταστροφής"

Οι κόμβοι διανομής προμηθειών και υπηρεσιών του κινήματος Occopy Sandy υπήρξαν θεόσταλτοι για τις βασανισμένες γειτονιές - σε οξύτατη αντίθεση με την υπολογισμένη αναισθησία του δισεκατομμυριούχου δημάρχου της Νέας Υόρκης, Michael Bloomberg. Η πόλη εγκατέστησε τα αποκαλούμενα "κέντρα αποκατάστασής" της μόλις σήμερα (Τρίτη 13 Νοέμβρη 2012), δύο ολόκληρες βδομάδες αφότου η "υπερκαταιγίδα" χτύπησε την περιοχή. Άνοιξαν τέσσερα τέτοια κέντρα, στο Far Rockaway, στο Staten Island, και τη γειτονιά Gravesend. Τρία άλλα κέντρα, στο Red Hook, το Breezy Point και το Throgs Neck-Pelham Bay, δεν θα τεθούν σε λειτουργία παρά αργότερα μέσα στην εβδομάδα.

Ακόμα και τα μεγάλα ΜΜΕ της Νέας Υόρκης, που είναι διαβόητα για την ευνοϊκή μεταχείριση του δημάρχου, σημείωσαν την απαστράπτουσα απουσία βοήθειας προς τους φτωχούς - λογική συνέπεια του "εξευγενισμού" της πόλης από τον Bloomberg. Οι προσπάθειες διάσωσης των κινημάτων Occupy, που ήταν επαρκή και ανταγωνιστικά πέρα ακόμα και από τις προσδοκίες των ίδιων των ακτιβιστών, χρησίμευσαν στο να καταδείξουν στην πολιτική και οικονομική φύση της καταστροφής.

Στην ακτή του New Jersey, η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Διαχείρισης Κρίσεων (FEMA), δεν άργησε να αποδειχτεί πως ανησυχούσε περισσότερο για τον έλεγχο των ανθρώπων από το να τους παρέχει ανακούφιση. Τα θύματα του τυφώνα βρέθηκαν να αντιμετωπίζονται σαν "κρατούμενοι" σε έναν παγωμένο καταυλισμό σκηνών στα Seaside Heights. Το στρατόπεδο είναι περικυκλωμένο από ένοπλους φρουρούς που ζητάνε ταυτότητα ακόμα και για να χρησιμοποιήσει κανείς τα ντους. Ένας εκτοπισμένος μας είπε "Ειλικρινά αισθανόμαστε σαν να βρισκόμαστε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης" - μια ένδειξη για το τι προσδοκά η FEMA ως μελλοντική της αποστολή ασφαλείας.

Μερικοί ακτιβιστές του κινήματος Occupy θεωρούν πως ο ρόλος τους στις περιοχές που χτυπήθηκαν πιο σκληρά από τον Sandy μόλις άρχισε. Μετά τη φυσική καταστροφή, έρχεται ο καταστροφικός καπιταλισμός, καθώς οι εταιρείες και οι υπηρέτες τους μετατρέπουν τις βασανισμένες γειτονιές σε κέντρα παραγωγής κέρδους για καινούρια ανάπτυξη - αφαιρώντας τους φτωχούς ανθρώπους που μέχρι τότε ζούσαν εκεί. Μετά τον Katrina, δεν χρειάζεται κανείς μετεορολόγο για να αντιληφθεί τα προειδοποιητικά σημάδια και να ξέρει πως επίκειται καταιγίδα εκτοπισμού ανθρώπων. Για το ράδιο Black Agenda, είμαι ο Glen Ford. Στο διαδίκτυο, πίσω στο BlackAgendaReport.com.

Η αναγέννηση του Ριζοσπαστικού Εθνικισμού: Καλώς Ήλθατε στη δεκαετία του 1930

(από το http://news.infoshop.org, στη διεύθυνση http://news.infoshop.org/article.php?story=20121115230330707)

Παρά τις όποιες ανεπάρκειες και αυταπάτες του συγγραφέα του κειμένου - που είναι ανώνυμος - νομίζω πως φωτίζει μια πλευρά του ευρωπαϊκού νεοναζισμού για την οποία μέχρι τώρα γνωρίζουμε ελάχιστα και θα μπορούσε να αποτελέσει αφορμή για την παραπέρα μελέτη της ανάπτυξης του Πολωνικού νεοναζισμού - και όχι μόνο. Μια μελέτη που θα μας εξοπλίσει κι εμάς καλύτερα και στην πάλη μας ενάντια στον δικό μας νεοναζισμό της Χρυσής Αυγής, αλλά και στην συνειδητοποίηση της διεθνικότητας των καθηκόντων του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος και των κοινών προκλήσεων και κινδύνων που αυτό αντιμετωπίζει σε μια σειρά από ευρωπαϊκές χώρες.

Η Αναγέννηση του Ριζοσπαστικού Εθνικισμού: Καλώς ήλθατε στη δεκαετία του 1930

Βαρσοβία - Οι μέρες που ακολούθησαν τις εθνικιστικές ταραχές της 11ης Νοέμβρη του 2012 έχουν υπάρξει μια περίοδος σοβαρής ενδοσκόπησης για αυτούς από εμάς στην Πολωνία αλλά και τους φίλους μας ανά τον κόσμο που παρακολουθούν. Έχουμε βρεθεί σε μια νέα πραγματικότητα, όχι υπό μία θεωρητική ή υπερβολική έννοια, αλλά σε μια υλικότατη πραγματικότητα φασιστικής τρομοκρατίας στους δρόμους των πόλεών μας, η οποία κλιμακώνεται εκθετικά. Με πυρπολημένα διαμερίσματα, νοσηλευόμενους αντιφασίστες, δολοφόνους, μαζικές εθνικιστικές πορείες στις πόλεις μας, και τώρα με τον σχηματισμό εθνικιστικών πολιτοφυλακών και ένα κάλεσμα για την ανατροπή της δημοκρατίας (republic στο πρωτότυπο), αναρωτιόμαστε, όπως και οι παππούδες μας 80 χρόνια πριν, "πως μπορεί να συμβαίνει αυτό στους καιρούς μας";

Ιστορικό Πλαίσιο

από www.indymedia.org

Η πτώση της "κομμουνιστικής" δικτατορία τη δεκαετία του 1990 δημιούργησε πρόσφορο έδαφος για νέες, ανερχόμενες πολιτικές ιδεολογίες στα πρώην - πλέον - μονοκομματικά κράτη. Εκεί όπου η ιστορία παρουσιαζόταν μέσα από το πρίσμα της σταλινικής προπαγάνδας, ο πόλεμος εναντίον της ιστορικής αλήθειας επέστρεψε, και οι εθνικιστές έχουν κάνει οτιδήποτε περνάει από το χέρι τους έτσι ώστε να επανατοποθετήσουν την ιστορία με τρόπο επωφελή για αυτούς. Σήμερα είναι φανερή η τάση σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της "ξεχασμένης Ευρώπης". Στην Δρέσδη, οι εθνικιστές οργανώνουν πορείες στην μνήμη των θυμάτων των συμμαχικών βομβαρδισμών. Στην Ουγγαρία, οι προπολεμικοί εθνικιστές (και συνεργάτες των Ναζί) δοξάζονται ως οι "αληθινοί υπερασπιστές της ελευθερίας". Στην Ουκρανία, ανεγείρονται μνημεία για την τρομοκρατική οργάνωση UPA και στους ηγέτες της απονέμεται ο τίτλος του "εθνικού ήρωα". Ζούμε σε εξαιρετικά αβέβαιους καιρούς και η ασπρόμαυρη αφήγηση που προσφέρεται από τους εθνικιστές βρίσκει απήχηση σε μια γενιά που υποφέρει στην πραγματικότητα της σύγχρονης οικονομίας.

Στην Πολωνία οι εθνικιστές έχουν αφιερώσει τα τελευταία 20 χρόνια στην διαχείριση ποδοσφαιρικών συνδέσμων οπαδών, σε μια προσπάθεια να παίξουν ρόλο στην διαμόρφωση της κουλτούρας και της ταυτότητας της εργατικής τάξης. Είναι μια τακτική που έχει υιοθετηθεί σε όλη την Ευρωπαϊκή επικράτεια και το ντοκιμαντέρ του BBC που κατήγγειλε την φασιστική βία στο Ουκρανικό και Πολωνικό ποδόσφαιρο σόκαρε όσους - ζώντας εκτός της περιοχής - σχεδίαζαν ένα ταξίδι αναψυχής για το EURO 2012. Όμως, η εθνικιστική κουλτούρα και ιδέες δεν συναντιόνται πλέον μόνο στην περίμετρο των ποδοσφαιρικών γηπέδων, διεισδύουν όλο και περισσότερο στην καθημερινότητα, στα mainstream ΜΜΕ, στα εκκλησιαστικά κηρύγματα, ακόμα και στα campus των πανεπιστημίων.

Οι ριζοσπάστες εθνικιστές εγκατέλειψαν την στρατιωτική περιβολή και την πολιτική των ποδοσφαιρικών συλλόγων, για κοστούμια και γραβάτες και την σύναψη πολιτικών συμμαχιών. Εγκαθιδρύοντας συμμαχίες με όλο το φάσμα της δεξιάς, περιλαμβανομένων και των μεγαλύτερων εκδοτικών συγκροτημάτων, έφτασαν από την 11η Νοέμβρη από τους 300 ναζί-skinhead του 2009 στους 20.000 "πατριώτες" του 2012, έτοιμους να "ανατρέψουν το σύστημα". Δεν μιλάμε όμως μόνο για προπαγάνδα και πορείες, ερχόμαστε επίσης αντιμέτωποι με μια νέα εποχή οργανωμένης και συντονισμένης βίας που όμοιά της δεν έχει παρατηρηθεί εδώ και χρόνια. Η στρατηγική τους κινείται σε δύο άξονες, να αποκαθάρουν την δημόσια εικόνα των ακραίων τους πολιτικών πρακτικών (υιοθετώντας την αφήγηση των αιωνίων θυμάτων, αληθινών πατριωτών καταδικασμένων από ένα καταπιεστικό σύστημα), ενώ συγχρόνως, δημιουργούν μια κουλτούρα βίας ακριβώς κάτω από το εξωτερικό περίβλημα των οργανώσεών τους. Αυτή η στρατηγική έφθασε στο απόγειό της στις 11 Νοέμβρη.

Παρακολουθούσαμε με φρίκη συμμορίες εθνικιστών να τρομοκρατούν τις πολωνικές πόλεις, και οι συμπλοκές στους δρόμους που συνόδευαν την κύρια πορεία απλά να παραγνωρίζονται από τους εθνικιστές και τους συνωμοσιολόγους συμπαθούντες τους σαν "γεγονότα που προκλήθηκαν από αστυνομικούς με πολιτικά". Τα παντελώς ανίκανα πολωνικά ΜΜΕ άρχισαν να αναπαράγουν τους ισχυρισμούς του ONR(1), εναρμονιζόμενα με την μακρά, αξιολύπητη ιστορία της "Εθνικής θυματοποίησης" που τώρα εμφανίζεται ως ο κύριος μύθος της 11ης Νοέμβρη. Το παραμύθι της περασμένης χρονιάς πως δήθεν "αλλοδαποί αντιφασίστες έρχονται να καταπολεμήσουν Πολωνούς πατριώτες και να καταστρέψουν την Βαρσοβία" έχει αντικατασταθεί με μια νέα παρανοϊκή θεωρία για "αστυνομικούς με πολιτικά και μάσκες του σκι που προκαλούν ταραχές στη Βαρσοβία". Η πραγματικότητα πρέπει να αναγνωριστεί από την μάζα της κοινωνίας, η Πολωνική εθνικιστική βία είναι ένα μαχαίρι που μπήγεται στα σωθικά της και οι Πολωνοί αντιφασίστες, οι μετανάστες και οι LGBT την νιώθουν καθημερινά από πρώτο χέρι.

Μια μικρή περίληψη της συντονισμένης εθνικιστικής βίας κατά το 2012.

Αυτό το κύμα βίας δεν ανακύπτει απλά τον τελευταίο καιρό, τον τελευταίο χρόνο έχουμε δει έναν φόνο και δεκάδες αν όχι εκατοντάδες επιθέσεις σε όλη τη χώρα. Το βράδυ του Πάσχα στο Μπιάλιστοκ: μια συμμορία εθνικιστών ουρλιάζοντας πως "θα καθαρίσουν την πόλη από αριστεριστές και αδερφές" δολοφόνησαν έναν μαθητή-φοιτητή και μαχαίρωσαν αρκετούς άλλους. Βαδίζοντας αγέρωχα στους δρόμους για ώρες, η αστυνομία δεν κατάφερε να παρέμβει. Στο Πόζναν, ένα παιδικό φεστιβάλ τέχνης που φιλοξενούνταν από την κατάληψη Rozbrat δέχθηκε επίθεση από ομάδες ανδρών με πέτρες. Το Opole, ένα μικρό Κουρδικό εστιατόριο, δέχεται επίθεση από φονιάδες με ρόπαλα και μαχαίρια, η αστυνομία αγνοεί επανειλημμένα παράπονα από εργαζόμενους για απειλές εθνικιστών. Στην Πίλα, δύο νέοι δέχονται επίθεση και χτυπιούνται γιατί κολλούσαν αφίσες για μια punk συναυλία από πέντε άντρες που τους αποκάλεσαν βρωμοαδερφές. Στην Βαρσοβία, επανειλημμένες επιθέσεις ακολουθούν εργατικές διαδηλώσεις αλληλεγγύης σε ντόπιους ακτιβιστές της εργασίας. Επιθέσεις στο φιλικό προς τους LGBT μπαρ "Brave New World" κατά την διάρκεια εθνικιστικών πορειών. Απειλές εναντίον ακτιβιστών της αριστεράς μετά από δημόσιες διαδηλώσεις. Στο Λουμπλίν, μια επίθεση στο πολιτιστικό κέντρο "κολεκτίβα Tektura" και εβδομάδες αργότερα σε πορεία για την απελευθέρωση του Θιβέτ στην κεντρική πλατεία της πόλης. Στο Σοπότ, ένας νέος άντρας δέχθηκε επίθεση ενώ περίμενε το τραίνο της επιστροφής επειδή "φορούσε χρωματιστό παντελόνι" καταλογίζοντάς του ότι είναι αδερφή. Στο Βρότσλαβ, επιθέσεις στην πορεία ισότητας από εθνικιστές της "πορείας των Balaclavas", στο κέντρο της αναρχικής κοινότητας CRK, στην τοπική συναγωγή κλπ. Ένας Κουβανο-Πολωνός ποδοσφαιριστής δέχεται απειλές και η μοτοσυκλέτα του βανδαλίζεται με τις λέξεις "λευκή δύναμη" και "ΚΚΚ". Επιθέσεις σε κοιμητήρια, συναγωγές, σύμβολα της πολυπολιτισμικότητας, καφέ, κοινωνικά κέντρα, καταλήψεις και η λίστα συνεχίζεται, όλα τους τελευταίους 11 μήνες σε πόλεις σε όλη την επικράτεια της χώρας. Και μετά είναι αυτό που συνέβει στις 11 Νοέμβρη.

Η 11η Νοέμβρη είναι μια μέρα για την οποία οι εθνικιστές θριαμβολογούν σαν μια μεγάλη νίκη, η αρχή ενός νέου εθνικού μετώπου και η αρχή του τέλους για την Πολωνική δημοκρατία.

Η Εθνικιστική κατάληψη της εξουσίας και ο σχηματισμός εθνικιστικών πολιτοφυλακών.

"Ζούμε τώρα σε μια νέα πραγματικότητα - και ελάχιστοι φαίνεται να το συνειδητοποιούν" διακήρυξε η αντιφασιστική συμμαχία της 11ης Νοέμβρη. Πέρα από τις εθνικιστικές ταραχές που συγκλόνισαν την Βαρσοβία το απόγευμα της 11ης Νοέμβρη ένα εύρος επιθέσεων έλαβε χώρα εκείνη τη μέρα στην μνήμη της "Ημέρας Εθνικής Ανεξαρτησίας". Οι εθνικιστές έχουν ανακοινώσει μια νέα μαχητική στρατηγική ενάντια στη δημοκρατία. Το ONR (Obóz Narodowo Radykalny, το Εθνικό Ριζοσπαστικό Στρατόπεδο) και η Młodzież Wszechpolska (η νεολαία είμαστε όλοι Πολωνοί) MW(2), οι ομάδες που ευθύνονται για την οργάνωση της πορείας στη Βαρσοβία έχουν πλέον επισήμως ενωθεί και μεταγενέστερα έχουν απευθύνει κάλεσμα για την ανατροπή της δημοκρατίας και στον σχηματισμό παραστρατιωτικών ομάδων για την δημιουργία της λεγόμενης "Εθνικής Φρουράς". Το κάλεσμα έχει χτυπητές ομοιότητες με τους Φαιοχίτωνες του Χίτλερ που περιπολούσαν στις γερμανικές πόλεις και διέλυαν αντιπολιτευόμενες ομάδες τις δεκαετίες του 1920 και 1930. Ο Μουσολίνι είχα παρόμοια υποστήριξη από τους Μελανοχίτωνές του που κατέλαβαν την Ρώμη με πορεία δρόμο το δρόμο κυνηγώντας τους πολιτικούς του αντιπάλους. Αυτή είναι η πραγματικότητα για την οποία μιλάμε, οι φασιστικές πολιτοφυλακές έρχονται στην πόλη σου.

Θα δούμε πως θα εισακουστεί αυτό το κάλεσα από τους Φαιοχίτωνες του ONR και της MW, αλλά αν η 11η Νοέμβρη αποτελεί ένδειξη βρίσκονται ήδη εδώ. Στο Βρότσλαβ τη νύχτα της Κυριακής, άμεσως μετά την "πορεία των πατριωτών" μια ομάδα εκατό ανθρώπων εισέβαλε με τη βία στο κοινωνικό κέντρο Wagenburg χτυπώντας κόσμο μέχρι αναισθησίας και έπειτα εγκαταλείποντας το σημείο. Ένας άντρα μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο νοσοκομείο γλιτώνοντας τον θάνατο την τελευταία στιγμή, βρίσκεται τώρα σε κρίσιμη αλλά σταθερή κατάσταση έπειτα από μια σειρά εγχειρήσεων. Αυτοκίνητα, σπίτια και το ίδιο το κτίριο υπέστησαν καταστροφές. Στο Facebook, ο ηγέτης της NOP(3) (μιας άλλης σημαντικής εθνικιστικής οργάνωσης) συνεχάρει τους επιτιθέμενους και παρότρυνε για περισσότερες τέτοιες επιθέσεις. Οι τέσσερις άνδρες που συνελήφθησαν μετά την επίθεση απελευθερώθηκαν χωρίς να τους απαγγελθούν κατηγορίες. Στο Μπιάλιστοκ, το διαμέρισμα μιας οικογένειας από την Τσετσενία δέχθηκε βόμβες μολότωφ. Επίσης στο Μπιάλιστοκ, ο δήμαρχος έχει πλέον ανοιχτά πει πως θα ήθελε να προωθήσει το ONR. Στη Βαρσοβία, τα γραφεία μη κερδοσκοπικών οργανώσεων δέχθηκαν επιθέσεις συμπεριλαμβανομένης της Lambda, καθώς επίσης υπήρξαν επιθέσεις εναντίον μεμονωμένων ατόμων σε όλη την πόλη και εναντίον ΜΜΕ. Στο Βιέλουν, υπήρξαν βανδαλισμοί στο κοιμητήριο με γκράφιτι του ONR. Στην Οστρολέκα τάφοι άγνωστων Ρώσων στρατιωτών καταστράφηκαν. Αυτές είναι μόνο μερικές από τις επιθέσεις για τις οποίες είμαστε ενήμεροι αυτή τη στιγμή.

Πρόκειται προφανώς για μια εκστρατεία τρόμου σε όλη τη χώρα και βλέπουμε παρόμοιες εκστρατείες να οργανώνονται σε γειτονικές χώρες από νεο-ναζιστικές ομάδες μερικές από τις οποίες παρευρέθηκαν στην πορεία της Κυριακής στη Βαρσοβία, συμπεριλαμβανομένων Ιταλών, ισπανών, Ούγγρων, Σουηδών και Νορβηγών εθνικιστών. Ας μην ξεχνάμε πως ο Anders Breivik, ο εθνικιστής που τρομοκράτησε το Όσλο το 2011 σκοτώνοντας 77 ανθρώπους, αναφέρεται στους Πολωνούς εθνικιστές σαν πηγή "έμπνευσης".

Απαθές Κοινό, Ανίκανη Αστυνομία.

Με ένα τέτοιο κύμα βίας και κάλεσμα για ανατροπή της Κυβέρνησης, μπορεί να αναρωτηθεί κανείς τι θέση παίρνουν απέναντι σε αυτά η Πολωνική κοινωνία και το Πολωνικό κράτος. Όπως σημειώθηκε παραπάνω, φαίνεται σαν η ιστορία να επαναλαμβάνεται. Όπως έγινε πριν τον φασισμό στην Ιταλία και την Ισπανία, το κράτος εξοπλίζεται όχι για να προστατευθεί από μια φασιστική αντεπανάσταση αλλά για να καταστείλει αριστερές, αναρχικές και αντιφασιστικές οργανώσεις που αποτελούν πιο σοβαρή απειλή προς την "οικονομική ειρήνη" από οποιοδήποτε πραξικόπημα των φασιστών. Επιπλέον μια κουλτούρα απάθειας και σιωπής έχει δημιουργηθεί στην κοινωνία η οποία αγωνίζεται περισσότερο να ανταπεξέλθει στα θέματα της φτώχειας και της ταυτότητας παρά σε θέματα πολιτικής. Σε ένα σύστημα που δημιουργεί έναν υπερπληθυσμό απογοητευμένων φτωχών, δεν είναι να απορεί κανείς που το κράτος θα προτιμούσε να τους έχει να πολεμάνε για το έθνος παρά για δικαιοσύνη. Μια αίσθηση του πόσο λίγο η Πολωνική αστυνομία και κυβέρνηση καταλαβαίνουν τι συμβαίνει μπορεί να αποκομίσει κανείς από την προσέγγισή τους προς την 11η Νοέμβρη: παρενόχληση αντιφασιστών την περασμένη εβδομάδα για το "αν κόσμος σχεδιάζει να απαντήσει στις επιθέσεις της 11ης Νοέμβρη". Φυσικά και η αντιφασιστική πορεία βάδισε στους δρόμους της Βαρσοβίας χωρίς ίχνος βίας, ενώ ταραχές μαίνονταν στο κέντρο της πόλης σε μια επίδειξη δύναμης των εθνικιστών, και παρόλα αυτά η προσοχή της αστυνομίας παραμένει πάνω στους αντιφασίστες ακτιβιστές.

Και τα ΜΜΕ; Εθνικιστικά και λαϊκιστικά  μέσα αφθονούν στον δημόσιο διάλογο, το ONR έχει κεφαλαιοποιήσει την άκριτη προσέγγιση των ΜΜΕ για να προπαγανδίσει την ρητορική του. Ακόμα και ο πρόεδρος της δημοκρατίας, σε μια λαϊκιστική φωτογράφιση, εμφανίζεται να καταθέτει στεφάνι την ημέρα της ανεξαρτησίας στο μνημείο του εθνικιστικού ειδώλου Roman Dmowski(4). Οργανώσεις πολιτών είναι πλέον ανοιχτοί σύμμαχοι των ONR και MW σε μεγάλο μέρος εξ' αιτίας της έλλειψης ελέγχου τους από τα ΜΜΕ και απόκρυψης των ακραίων πολιτικών τους. Και το κομμάτι του τύπου που παίρνει ενεργό μέρος στην κριτική τους; Αποκαλείται κομμουνιστικό, ελιτίστικο ή εβραϊκό και δέχεται επιθέσεις και μποϊκοτάζ από τον τύπο της δεξιάς, "δεν θα διαβάσω, δεν θα δω".

Έτσι λοιπόν, με τα νώτα του καλυμμένα, φαίνεται πως υπάρχει πρόσφορο έδαφος για την ανάπτυξη ενός νέου εθνικισμού που θα αναδυθεί από τις στάχτες των μετακομμουνιστικών οικονομικών πειραμάτων. Οι εθνικιστές ισχυρίζονται πως εκπροσωπούν τον τρίτο δρόμο, ούτε κομμουνιστικό ούτε καπιταλιστικό, αλλά όπως θα ανακαλύψουν αυτός θα είναι ένας δρόμος γεμάτος από αντιφασιστικά μπλόκα.

Πόσο ακόμα θα ανεχόμαστε την ογκούμενη απειλή μια εθνικιστικής αντεπανάστασης; Με την εθνικιστική προπαγάνδα ακμάζουσα, και την έξυπνη σύναψη συμμαχιών να αποδίδει, η ανατριχιαστική σκιά του φασισμού απλώνεται σταθερά σε όλη τη χώρα. Όπως είδαμε τα τελευταία 2 χρόνια ο εθνικιστικός "τρίτος δρόμος" θα είναι στρωμένος με το αίμα μας. Δεν μπορούμε να περιμένουμε άλλο. Ή τώρα, ή ποτέ.

Στην μνήμη των παππούδων μας που απελευθέρωσαν τους αιχμαλώτους των στρατοπέδων συγκέντρωσης και γονάτισαν το φασιστικό τέρας. Να μην επιστρέψουμε ποτέ στον φασισμό. Κανένας συμβιβασμός και αγώνας εναντίον του μοντέρνου φασισμού. ¡No pasarán!